Symposium: How to manage patients with acute coronary syndrome and comorbidities
Hematological disorders in acute coronary syndrome patients – viewpoint of a hematologist

Wstęp
Zaburzenia hematologiczne, które manifestują się niedokrwistością, małopłytkowością lub granulopenią, wynikają z uszkodzenia lub nieprawidłowej funkcji hematopoezy albo niszczenia krwinek we krwi obwodowej. Cytopenia ma różne stopnie nasilenia, aż po stany zagrażające życiu. Współistnienie niedokrwistości, skazy krwotocznej lub granulocytopenii, lub agranulocytozy z chorobami innych tkanek i narządów może nasilać objawy tych chorób. Szczególną sytuacją jest współistnienie zaburzeń układu krwiotwórczego i ostrego zespołu wieńcowego.
Niedokrwistość
Niedokrwistość jest stanem chorobowym, w którym dochodzi do obniżenia masy krwinek czerwonych i stężenia hemoglobiny poniżej wartości optymalnych dla prawidłowego utlenowania tkanek i narządów. Najlepszym sposobem określenia możliwości przenoszenia tlenu przez erytrocyty jest ustalenie masy krążących krwinek czerwonych. Pomiar masy krwinek czerwonych nie jest badaniem stosowanym na co dzień w warunkach klinicznych. Praktycznie stopień niedokrwistości ustalany jest na podstawie stężenia hemoglobiny w surowicy (Hgb). Według WHO niedokrwistość rozpoznaje się, jeśli stężenie Hgb obniża się poniżej normy. Łagodny stopień niedokrwistości stwierdza się, gdy stężenie Hgb jest poniżej normy, lecz >10 g/dl; średni – gdy stężenie Hgb wynosi od 8–10 g/dl; ciężki – gdy stężenie Hgb wynosi 6,5–7,9 g/dl; niedokrwistość zagrażającą życiu rozpoznaje się przy stężeniu Hgb <6,5 g/dl. Należy pamiętać, że zmiany objętości osocza mogą wpływać na mylną interpretację wartości Hgb. Zwiększenie objętości osocza, np. w ciąży, może zostać zinterpretowane jako niedokrwistość (niższe stężenie Hgb), mimo że nie zmieniła się masa krwinek czerwonych. Odwrotnie, zmniejszenie objętości osocza (np. wstrząs hipowolemiczny) może spowodować niewykazanie obniżenia wartości Hgb przy obniżeniu masy krwinek czerwonych [1]. Obniżenie stężenia Hgb, które prowadzi do obniżenia dostawy tlenu, powoduje wzrost konsumpcji tlenu w tkankach i narządach, lecz ta konsumpcja jest ograniczona. Pojawia się krytyczne stężenie Hgb, które wynosi około 4 g/dl (doświadczenia na zwierzętach). Należy pamiętać, że współistniejące choroby lub leczenie mogą zwiększać zapotrzebowanie tkanek na dostarczanie tlenu, tak więc krytyczne wartości Hgb u poszczególnych osób mogą mieć różne wartości. W tabeli 1. przedstawiono czynniki, które mogą wpływać na podwyższenie krytycznego stężenia Hgb u ludzi. Badania na ludziach...


View full text...