Novel methods in diagnostic and Therapy
Direct factor Xa inhibitors in acute coronary syndromes

Wprowadzenie
Choroby układu sercowo-naczyniowego pozostają, obok nowotworów, główną przyczyną zgonów w krajach uprzemysłowionych [1]. Badania nad lekami, które skuteczniej niż dotychczas stosowane zapobiegałyby zdarzeniom zakrzepowo-zatorowym budzą więc ogromne zainteresowanie i nadzieję [2]. Wprowadzenie do leczenia kwasu acetylosalicylowego, a następnie dołączenie doustnego antykoagulantu lub drugiego leku przeciwpłytkowego (klopidogrelu i ostatnio prasugrelu) pozwoliło zredukować śmiertelność oraz liczbę kolejnych zdarzeń niedokrwiennych u chorych po zawale mięśnia sercowego [3–6]. Jednakże, pomimo optymalnego leczenia farmakologicznego i przestrzegania zasad wtórnej prewencji, w ciągu roku u kilkunastu procent chorych dochodzi do kolejnych incydentów wieńcowych lub zgonów [7, 8]. Potencjalne korzyści płynące z intensywnej terapii przeciwpłytkowej i przeciwkrzepliwej mogą być dodatkowo zminimalizowane na skutek wystąpienia powikłań krwotocznych [9].
Zasadne jest więc poszukiwanie bardziej efektywnej farmakoterapii, zapobiegającej większej liczbie kolejnych incydentów niedokrwiennych i niezwiększającej przy tym ryzyka krwawień. Obok leczenia przeciwpłytkowego, duże nadzieje wiąże się z nowymi lekami przeciwkrzepliwymi, w tym bezpośrednimi, selektywnymi inhibitorami aktywnego czynnika X (Xa) [10]. Szczególnym optymizmem napawają wyniki badań z tą grupą leków w profilaktyce zakrzepowo-zatorowej u chorych po zabiegach ortopedycznych [11, 12]. Jeden z preparatów – riwaroksaban – został już zarejestrowany w profilaktyce żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej po planowej aloplastyce stawu kolanowego lub biodrowego [13]. Równocześnie prowadzonych jest kilka badań, które mają ustalić skuteczność i bezpieczeństwo tej grupy leków w porównaniu z warfaryną w długoterminowej antykoagulacji chorych z migotaniem przedsionków [14–16].
W niniejszym artykule przedstawiono mechanizm działania inhibitorów czynnika Xa, wynikające z tego korzyści i niebezpieczeństwa oraz omówiono dotychczasowy stan wiedzy i potencjalną rolę tej grupy leków w terapii pacjentów z chorobą wieńcową, a w szczególności z ostrym zespołem wieńcowym (OZW).

Podstawa działania inhibitorów czynnika Xa
Uszkodzenie śródbłonka i pęknięcie blaszki miażdżycowej u chorych z OZW powoduje aktywację układu krzepnięcia oraz płytek krwi. W rezultacie dochodzi do powstania skrzepliny, która w szybkim czasie całkowicie bądź częściowo zamyka światło...


View full text...